16 กรกฎาคม ปี ค.ศ. 1833 – นี่เป็นวันครบรอบอันจดจำติดตรึงสำหรับข้าฯ ถึงวันนี้ข้าฯอยู่มาครบสามร้อยยี่สิบสามปี ข้าฯ คือ ยิวพเนจร ผู้นั้นหรือ ไม่ใช่แน่นอน กว่าสิบแปดศตวรรษเคลื่อนข้ามศีรษะยิวพเนจรผู้นั้นไปแล้ว เทียบกับเขา ข้าฯ เป็น “นิรันดร” ที่อ่อนวัยยิ่ง เช่นนั้นแล้ว ข้าฯ เป็นผู้อยู่ไปนิรันดรหรือเปล่า คำถามนี้ข้าฯถามตัวเองทั้งวันทั้งคืนมาจนถึงวันนี้สามร้อยสามปี และยังตอบมันไม่ได้ ข้าฯ จับเจอผมสีเทาแซมในขมวดขวั้นผมสีน้ำตาลวันนี้เอง – นั่นชี้ชัดว่ามีความร่วงโรย แต่ก็นั่นเอง ผมเส้นนั้นอาจซุกอยู่ตรงนั้นมาตลอดสามร้อยปีนี่ก็เป็นได้ – ก็บางคนหัวกลับหงอกสิ้นก่อนอายุถึงยี่สิบปี ข้าฯ จะเล่าเรื่องของข้าฯ ให้ผู้ได้อ่านตัดสินแทนข้าฯ ข้าฯ จะเล่าเรื่องของข้าฯ จะได้เป็นการทิ้งเวลาล่วงไปบ้างสักสองสามชั่วโมง จากนิรันดร์กาลอันยาวยื้อที่ข้าเห็นว่าชืดนัก ตลอดกาล มันจะเป็นอย่างนั้นหรือ อยู่ไปตลอดกาล ข้าฯ ...
Read More
